SOPHIE ALOUR - LE TEMPS VIRTUOSE

Artiest info
Website
 
Label : Music From Source
Distr. : Outhere Distr. Benelux

Sophie Alour (Quimper,1974) behoort inmiddels tot de absolute top van de Franse jazz, deze excellente tenorsaxofoniste/fluitiste heeft een geweldige sound en is een volleerd componiste zoals ze bewijst met dit album waarop alle nummers van haar hand zijn. Zij weet zich hier omringt door drie topmuzikanten : Guillaume Latil op cello, Pierre Perchaud op gitaar en Anne Paceo op slagwerk en percussie. Ze werkte o.a. met Stéphane Belmondo, Jean-Daniel Botta, Rhoda Scott, Aldo Romano en de bigband van Wynton Marsalis.

Dit album begint met het melodieuze “Des lendemains qui chantent”, de titel verraad al veel “de komende dagen die zingen”, hetgeen bij mij leidt tot een vorm van zelfreflectie om hoop te putten uit de toekomst of als medicijn om iemand uit de put te trekken, maar dat terzijde. Het is een compositie die zowel qua melodie als gevoelsmatige diepgang de oprechte luisteraar rechtstreeks treft. De melancholie is duidelijk verdwenen in “Musique pour Messieurs”, de titel verraadt het al, uptempo en volop swing. De bas zet het tempo in gang met een stuwend ritme, ondersteunt door felle uithalen op de el. gitaar waarna Sophie er vol gas tegenaan gaat, top. “Musique pour Dames” daarentegen klinkt zeer lieflijk met een gestreken cello en ingetogen spel van Sophie. Zo ontwikkeld zich een zeer afwisselend muzikaal beeld waarvan ik al talloze keren heb genoten.

De muziek blijft constant op een hoog niveau met uitschieters als het serene “Vent debout” met fraai fluitspel van Sophie en prachtig cellospel van Guillaume, warme klanken die de luisteraar omsluit als een warme deken, zodat die heerlijk kan wegdromen. In “Ici et maintenant” gaan fluit en drums met elkaar in conclaaf op een vrolijk huppelend ritme. Ook het romantische “Petite anatomie d’un présent qui passe” met verstilde gitaarklanken en een zoemende sax is alweer zo’n kostbaar kleinood waarvan je alleen maar kunt genieten. Dit uitermate geslaagde album wordt afgesloten met het bijna klassiek getinte “Le temps cannibale” met fraai spel van Latil op zijn cello. Ze heeft heel wat in haar mars deze Sophie Alour en ze weet zich omringt door fantastische muzikanten en samen hebben ze een meesterwerk geschapen !

Jan van Leersum.